tel. 67 215 37 17
tel. 67 215 37 17
Gitara parlor to odmiana niewielkiej gitary akustycznej, która zyskała popularność w okresie od końca XIX wieku do początków XX wieku. Ze względu na swój kompaktowy rozmiar, gitara ta często była używana w salonach (ang. "parlors"), skąd wzięła się jej nazwa. Instrument ten odgrywa ważną rolę nie tylko w muzyce akustycznej, ale także w gatunkach takich jak blues, folk i country.
Nazwa "parlor" odnosi się do salonów, które były popularnym miejscem spotkań towarzyskich w okresie wiktoriańskim. W tych przestrzeniach często odbywały się koncerty kameralne, recytacje i inne formy domowej rozrywki. Gitara parlor była instrumentem idealnym dla takich okazji ze względu na swój niewielki rozmiar i delikatny, intymny dźwięk. Nazwa "parlor" w kontekście tego instrumentu jest więc bezpośrednim odniesieniem do jego kulturowych korzeni.
Początki gitary parlor sięgają późnego XIX wieku, kiedy to stała się ona jednym z najbardziej popularnych instrumentów w amerykańskich domach. Wprowadzenie masowej produkcji przez firmy takie jak Martin & Co. spowodowało, że gitara ta stała się szeroko dostępna. W okresie lat 30. i 40. XX wieku, z nadejściem większych i głośniejszych gitar typu dreadnought, popularność gitary parlor zaczęła słabnąć. Jednak od lat 90. obserwujemy jej renesans, szczególnie wśród artystów i muzyków szukających specyficznego, "starego" brzmienia. Nowoczesne gitary parlor często łączą tradycyjną konstrukcję z nowoczesnymi technologiami, oferując szeroką paletę dźwiękową i wygodę gry.
Gitara parlor ma znacznie mniejszy i węższy korpus w porównaniu do większości innych gitar akustycznych. Zazwyczaj, korpus jest owalny lub w kształcie ósemki, co sprzyja wygodzie podczas gry. Co do strun, to zwykle stosowane są tu standardowe struny do gitar akustycznych, jednak ich naprężenie jest często mniejsze ze względu na mniejszy rozmiar korpusu. Materiały używane do produkcji zwykle obejmują różne typy drewna, takie jak mahoń, różanek czy klon, które wpływają na charakterystykę dźwięku.
W porównaniu do gitar typu dreadnought czy jumbo, gitara parlor jest zdecydowanie mniejsza i lżejsza. Gitary dreadnought są znane ze swojej głośności i bogatego basu, podczas gdy gitary jumbo oferują jeszcze większą projekcję dźwięku i zasięg tonalny. Gitara parlor, choć nie może konkurować z nimi pod względem głośności, oferuje bardziej zrównoważony i subtelny dźwięk i sprawdza się znakomicie, jako podróżna gitara elektro-akustyczna.
Dźwięk gitary parlor jest zazwyczaj opisywany jako ciepły, zrównoważony i intymny. Ze względu na mniejszy korpus, gitara ta nie generuje tak potężnych basów jak jej większe odpowiedniki, ale za to oferuje klarowność i precyzję w średnich i wysokich rejestrach. Projekcja dźwięku jest skierowana raczej na intymne, kameralne przestrzenie niż na duże sale koncertowe.
Mniejszy korpus gitary parlor ma znaczący wpływ na jej dźwięk. Brak potężnych basów to efekt skierowania większości energii wibracyjnej na średnie i wysokie tony. Materiały, z których wykonana jest gitara, również mają swoje znaczenie. Na przykład, korpus z mahoniu będzie generował cieplejsze i bardziej zrównoważone tony, podczas gdy korpus z różanka może dodać jasności i precyzji dźwięku.
Gitara parlor odnajduje swoje miejsce przede wszystkim w muzyce akustycznej, folkowej i bluesowej. Jest również ceniona w gatunkach takich jak country czy nawet jazz. Jej intymny, zrównoważony dźwięk sprawia, że jest to idealny wybór dla artystów, którzy cenią sobie subtelność i ekspresję ponad głośność i efekty.
W historii muzyki jest wielu artystów, którzy korzystali lub korzystają z gitar parlor. Wśród nich można wymienić takie ikony jak Robert Johnson, legenda bluesa, czy Joan Baez, znana z muzyki folkowej. Współcześnie również nie brakuje znanych wykonawców sięgających po ten rodzaj gitary, takich jak Keb' Mo' czy Laura Marling.
